' Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός'
Οδυσσέας Ελύτης, 'Μαρία Νεφέλη'

Το εγχείρημα της έκθεσης 'Η Εικαστική έκφραση των Γυναικών Μηχανικών' έρχεται για να παρέμβει με όχημα την Τέχνη στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε και κατά συνέπεια αντιμετωπίζουμε το θέμα 'Γυναίκα Μηχανικός', όχι μόνο η κοινωνία αλλά και εμείς οι ίδιες. Ισχυρά είναι τα κοινωνικά και επαγγελματικά στερεότυπα που φέρνουν σε ευθεία αντιπαράθεση έννοιες όπως Γυναίκα – Μηχανικός - Τέχνη. Τα στερεότυπα αυτά βασίζονται στο γεγονός ότι για πολλές δεκαετίες ο τεχνικός κλάδος ανδροκρατούνταν και παράλληλα δεν υπηρετήθηκε, στην πλειονότητα των περιπτώσεων που μας περιβάλλουν, η ανθρώπινη ανάγκη της αισθητικής πλήρωσης.

Όσο επικίνδυνο είναι το στερεότυπο που θέλει πίσω από τη λέξη Μηχανικός να 'βλέπει' έναν άνδρα, τόσο επικίνδυνο είναι το στερεότυπο που θεωρεί τα έργα του Μηχανικού 'αποκομμένα' από την Τέχνη ή 'πολυτέλεια' να συνταιριάζονται. Και εδώ βρίσκεται η ευκαιρία των Γυναικών Μηχανικών. Ο συνήθης, ο καθημερινός αγώνας μας είναι να 'ενταχθούμε' σε αυτόν τον κλάδο και να γίνουμε 'αποδεκτές'. Σε αυτή την προσπάθεια 'ενσωμάτωσης' σε κατεστημένους τρόπους και συμπεριφορές, τόσο οι άνδρες αλλά ακόμα περισσότερο οι γυναίκες Μηχανικοί, αναγκάζονται να αφήσουν στο περιθώριο ή και να καταπιέσουν ένα μικρό ή μεγάλο κομμάτι της ευαισθησίας και της φαντασίας τους. Τι είναι όμως οι Μηχανικοί χωρίς φαντασία και ευαισθησία; μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό που και οι ίδιοι, άνδρες και γυναίκες ονειρεύτηκαν όταν επέλεγαν αυτή την κατεύθυνση;

Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ αρκετές φορές, με αφέλεια, αναρωτιέμαι πώς ξεπήδησαν οι διάφορες εφευρέσεις, από τι στόφα ήταν αυτοί οι άνθρωποι που σκέφτηκαν πέρα από τα όρια και που βασιζόμενοι σε νόμους της φύσης, τους εκμεταλλεύτηκαν για να πετύχουν κάτι πρωτόγνωρο για την εποχή τους. Πόσο κόντρα βρέθηκαν σε αυτά που είχε προδιαγράψει η κοινωνία για αυτούς!
Στη δουλειά μας ως Μηχανικοί τα πράγματα είναι αρκετά περιχαρακωμένα και το περιθώριο για φαντασία και ευαισθησία είναι μικρό - τυχεροί όσοι καταφέρνουν να τα συνδυάσουν. Η Τέχνη είναι το αντίβαρο για να μην χάσουμε αυτή την πλευρά μας, να τη διατηρούμε ζωντανή και που ξέρεις μπορεί να έρθει και η στιγμή να βρει τη θέση της στη δουλειά μας.
Οι Γυναίκες Μηχανικοί μπορούμε να γεφυρώσουμε τις έννοιες Μηχανικός και Τέχνη και συμβολικά και πρακτικά, φτάνει να μην απαρνηθούμε τη φαντασία και την ευαισθησίας μας και αυτό θα είναι μια συμβολή στον Άνθρωπο και τη σύγχρονη Κοινωνία.

Μπέτυ Ρούνη,
Μηχανολόγος Μηχανικός
Πρόεδρος ΕΔΕΜ