Στην 52η θέση (σε 134 χώρες) κατατάσεται η Ελλάδα όσον αφορά στην ουσιαστική επίτευξη της ισότητας των φύλων και της καταπολέμησης των διακρίσεων κυρίως στον επαγγελματικό χώρο (ισότητα ευκαιριών, επαγγελματικά στερεότυπα και διαφορά στις αμοιβές) αλλά και στην πολιτική (δημόσια αξιώματα, συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων). Συγκεκριμένα, οι γυναίκες αμοίβονται κατά 40% λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους - σε αυτό το κριτήριο η Ελλάδα κατατάσσεται 86η.

Ενώ στην πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην υγεία δεν υφίσταται διακρίσεις και ενώ υπάρχει ικανοποιητικό νομικό υπόβαθρο για την κατοχύρωση της ισότητας, οι κοινωνικές προκαταλήψεις που δεν καταπολεμούνται επαρκώς από το σχολείο και τα ΜΜΕ (τα ΜΜΕ μάλλον καλλιεργούν τα 'παραδοσιακά -μονομερή 'πρότυπα) και η έλλειψη υποδομών και στήριξης στην οικογένεια καταλήγουν ώστε οι γυναίκες να μην μπορούν να βρουν αναγνώριση στην εργασία τους, να αμοίβονται αισθητά χαμηλότερα, να είναι τα πρώτα θύματα της ανεργίας (διπλάσια από τους άνδρες) και να μην είναι 'ορατές' στη Δημόσια ζωή  είτε αυτή έχει να κάνει με την πολιτική, είτε με την τέχνη ή την επιστήμη. Φέρνουμε στην επιφάνεια αυτό το αρνητικό ποσοστό για τη χώρα μας για να συνειδητοποιήσουμε ότι δυστυχώς γίνονται διακρίσεις και να τις περιορίσουμε. Οι έμμεσες διακρίσεις είναι και οι πιο δύσκολες να κατανοηθούν, να καταδειχθούν και να καταπολεμηθούν. Οι πνευματικοί άνθρωποι και όχι μόνο οι γυναίκες έχουν χρέος να προσπαθήσουν να ανασκευάσουν αυτές τις κοινωνικές προκαταλήψεις και να προετοιμάσουν μια ισότιμη πραγματικότητα για τη νέα γεννιά. Οι δε γυναίκες σε όποιον τομέα και αν δραστηριοποιούμαστε έχουμε χρέος να μην εφησυχάζουμε και να δίνουμε τις καθημερινές μας μάχες ...[στοιχεία από το Global Gender Gap Report 2010]